เรื่องของเกม ฉบับคนไม่เล่นเกม

สัปดาห์นี้ได้รับหัวข้อว่าให้เขียนฟรีสไตล์เกี่ยวกับเกม ฟังดูน่าจะง่ายใช่ไหม แต่กลายเป็นทำเราคิดหนักเสียอย่างนั้น เหตุผลก็เพราะเราไม่ได้อยู่ในวงการนี้สักเท่าไร นั่งคิด นอนคิด ยืนคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าจะเขียนอย่างไรดี สุดท้ายเลยตัดสินใจเขียนออกมาเป็นเรื่องเล่าสู่กันฟังก็แล้วกัน ว่าพอพูดถึงเกมแล้ว คนไม่เล่นเกมอย่างเรานึกถึงอะไร

อันดับแรกที่แวบเข้ามาในหัวคือ ซีรีส์ใหม่จากเน็ตฟลิกซ์เรื่อง Arcane ซึ่งพัฒนามาจากเกม league of legends แม้เราจะไม่รู้จักหรือเคยเล่นเกมนี้ แต่ซีรีส์ก็สร้างออกมาให้คนทั่วไปสามารถเข้าใจเนื้อเรื่องได้ดี น่าติดตาม ตอนที่ดูอีพีแรก แค่เพลง Enemy ขึ้นมา ก็บอกเลยว่าได้ใจไปเต็ม ๆ ติดหูและเข้ากับโทนเรื่องแบบสุด ๆ ตอนนี้เราก็กำลังรอให้สามตอนสุดท้ายออกฉาย จะได้รู้บทสรุปเรื่องราวของ VI, Jinx และเมืองพิลต์โทเวอร์ หลังจากนั้นคงจะต้องรอไปอีกยาวเป็นปีกว่าซีซันสองจะฉาย แม้ทางเน็ตฟลิกซ์กับค่าย Riot ผู้สร้างจะยังไม่ประกาศคอนเฟิร์มซีซันต่อ แต่เราก็ขอมั่นหน้ามั่นใจไปก่อนว่ามีภาคต่อแน่ ๆ ปังขนาดนี้ จะไม่สร้างต่อได้ยังไงล่ะ

พอพูดถึงซีรีส์ที่สร้างจากเกม ก็พลันนึกถึงอีกเรื่องของเน็ตฟลิกซ์อย่าง The Witcher ที่ซีซันสองกำลังจะฉายในเดือนธันวาคมนี้ ซึ่งเราขอสารภาพว่าลืมเนื้อเรื่องซีซันแรกเกือบหมดแล้ว เนื่องจากฉายตั้งแต่ปี 2019 ถ้าเป็นไปได้เราก็จะหาเวลาดูทวนก่อนซีซันสองจะมาเพื่ออรรถรสที่ต่อเนื่อง

อันที่จริงแล้วจะพูดว่า The Witcher นั้นสร้างจากเกมก็ไม่ถูกต้องนักเพราะจริง ๆ แล้วซีรีส์เรื่องนี้อิงจากนวนิยายชุดจำนวนห้าเล่มในชื่อเดียวกัน ซึ่งได้รับความนิยมมากจนนำไปดัดแปลงเป็นสื่อต่าง ๆ แต่ที่ฮิตที่สุดก็คือเวอร์ชั่นวิดีโอเกม และที่เรารู้ว่า The Witcher มีฉบับวิดีโอเกมก็เพราะ เฮนรี่ คาวิลล์

นักแสดงผู้รับบทพระเอกของเรื่องนั้น คลั่งไคล้เกม The Witcher อย่างมาก แบบที่รับประกันได้เลยว่าแฟนบอยคนนี้เข้าถึงบทบาทการเป็นเกรัลต์ ออฟ ริเวีย ได้อย่างแน่นอน

ดูสิ เล่ามาสองเรื่องแล้ว ยังไม่เกี่ยวกับเกมจริง ๆ จัง ๆ สักอัน งั้นต่อไปเราจะพูดถึงเกมที่เราเคยเล่นกันบ้าง หลัก ๆ แล้วเราเล่นอยู่สองเกมคือ cookie run และ plants vs zombies บอกไปแล้วก็เขิน เพื่อน ๆ เขาเล่น rov ดบดล เกมออนไลน์อะไรกันไม่รู้ เราสลับเล่นแค่สองเกมนี้แหละ แถมพอเล่นจนเบื่อก็เลิกเล่นไปทีหนึ่งปี สองปีอีกต่างหาก (นี่ก็กำลังอยู่ในช่วงเลิกเล่นอยู่เลย)

สาเหตุที่เล่นแต่สองเกมนี้ส่วนหนึ่งคิดว่าเพราะเป็นเกมที่เราคุ้นเคยตั้งแต่สมัย ม.ต้น รูปแบบเกมก็ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ไม่ต้องเรียนรู้ระบบใหม่ เราชอบเล่นคุกกี้รันตรงที่ได้สะสมคุกกี้ตัวใหม่เรื่อย ๆ ความฝันคืออยากมีคุกกี้และเพ็ทครบทุกตัว ได้เพชรมาเท่าไร เอาไปสุ่มไม่ยั้ง ผลที่ได้น่ะเหรอ ตัวที่อยากได้ไม่ออก ตัวที่ออกไม่ต้องการยังไงล่ะ ส่วน plants vs zombies เราชอบที่ได้วางแผนรับมือซอมบี้บุก ประหนึ่งวางกับดักค่ายกล ยิ่งถ้าสามารถจัดวางเจ้าพืชทั้งหลายได้ดีจนมันรันฆ่าซอมบี้ได้เองเรื่อย ๆ โดยที่เราไม่ต้องกดอะไรเพิ่มก็จะถือว่าเป็นความฟินสูงสุดเลยล่ะ

ย้อนกลับไปหน่อยสมัยประถมปลาย เราชอบเล่นเกม Fireboy and Watergirl มาก ๆ เป็นเกมที่ต้องใช้ผู้เล่นสองคนคู่กัน คอยช่วยกันแก้กลไกหาทางออกในแต่ละด่าน ถ้าจำไม่ผิดเราน่าจะเล่นครบเกือบทุกด่านทุกภาคที่มีตอนนั้นเลย เล่นกับน้อง ๆ ที่รู้จักกัน เล่นไปก็ทะเลาะกันไปด้วย ด่านนี้เธอทำฉันตาย ด่านหน้าฉันทำเธอตายเทือก ๆ นั้น เนื่องจากเกมนี้ต้องใช้ผู้เล่นที่เข้าขากัน เป็นต้นว่าถ้าอีกคนหนึ่งเปิด-ปิดสะพานกลไกผิดจังหวะ ก็อาจทำให้อีกคนกระโดดไม่พ้น หล่นลงบ่อสารพิษตาย แล้วเกมก็จะจบลงทันที เรียกได้ว่าต้องรอดคู่เท่านั้นจึงจะผ่านด่าน น่าเสียดายที่ตอนนี้เราไม่มีเพื่อนให้มานั่งเล่นคู่กันเหมือนสมัยก่อน อา ฟังดูน่าเศร้าจังเลยแฮะ

เอาล่ะ ก็คงจะมีประมาณนี้สำหรับเรื่องเล่าเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับเกมของคนไม่เล่นเกม คิดว่าทุกคนน่าจะสัมผัสได้ถึงความพยายาม(ฝืน)ของเราไม่มากก็น้อย และขอแสดงความยินดีกับคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ คุณเก่งมากที่ทนอ่านเรื่องไม่ค่อยมีสาระของเราได้จนจบ เอาเหรียญทองไปเลยค่ะ